رسم ساختار لوییس

رسم ساختار لوویس :

ساختارهای لوویس برای نشان دادن توزیع الکترون های ظرفیت و تئوری VSEPR برای توصیف شکل مولکول هاست.

رسم ساختار لوویس :

1-    محاسبه ی مجموع الکترون های ظرفیت با جمع شماره گروه اتم ها. ( برای شماره گروه های    دورقمی از آخرین رقم استفاده می شود.)

2-    برای آنیون های چند اتمی بار منفی به تعداد الکترون ها اضافه شده و برای کاتیون های چند   اتمی بار مثبت از تعداد الکترون ها کم می شود.

3-    تعیین اتم مرکزی ,

        اتم مرکزی اغلب اولین اتمی است که در فرمول نوشته می شود مانند S در SO₂                 . ( البته اتم با الکترونگاتیوی کم تر اتم مرکزی است.)                                                                                                  هیدروژن همواره اتم متصل به اتم مرکزی است، اکسیژن و هالوژن ها نیزمعمولا همین طور هستند.

4-  بین اتم ها با اتم مرکزی یک جفت الکترون پیوندی ( یا یک خط پیوند ) قرار می گیرد. الکترون های باقی مانده ابتدا در اطراف اتم های متصل به اتم مرکزی ( به جز هیدروژن ) قرار می گیرد تا قاعده ی اکتت رعایت شود و سپس اگر الکترونی باقی ماند بر روی اتم مرکزی.

5-    اگر اتم مرکزی هشتایی نشود یک یا چند جفت الکترون از اتم های اطراف برداشته شده و بین اتم های اطراف با اتم مرکزی پیوندهای دوگانه یا سه گانه برقرار می شود.

معمولا اتم های S , O , N , C تمایل به تشکیل پیوندهای دوگانه یا سه گانه دارند. نقض قاعده ی اکتت :

ترکیب هایی با یک الکترون  ( NO₂ , NO )

اتم مرکزی با دو یا سه پیوند ( BeF₂ , BF₃ )

اتم مرکزی با بیش از چهار پیوند( PCl₅ , SF₆ , XeF₄ )