اشعه ایکس

اشعه ایکس خیلی سریع و بطور گسترده‌ای در افقهای حرفه پزشکی ظاهر شد بطوری که جنبه‌های مسلم و قطعی کاربرد آن منجر به ایجاد یک شغل جدید گردید. در آغاز اینکه چه کسی عکسهای اشعه ایکس را تهیه می‌کند خیلی روشن و واضح نبود. پزشکان ، متخصصان برق ، برق درمانها ، فیزیکدانها یا عکاسها.
برخی مانند توماس ادیسون معتقد بودند که اشعه ایکس و وسایل وابسته به آن بزودی در هر خانه‌ای وجود خواهد داشت. تشخیص پزشکی با ارسال عکسهای رادیوگرافیی که بیماران خود در منزل از امراض و جراحاتشان تهیه کرده بودند، به سمت تبدیل شدن به یک صنعت مکاتبه‌ای در حرکت بود.

آگهی دهندگان اولیه این رشته دقیقاً نمی‌دانستند که چه کسانی مشتری آنها خواهند بود، به همین دلیل وسیعترین و پرسودترین گستره مشتری را انتخاب کردند. اشعه‌های ایکس برای همه کاربرد دارند. خیلی از اولین آگاهیها بر سادگی ، کارآیی ، نتیجه گیری سریع در رادیوگرافی تأکید داشتند. از همان سالهای اول اینگونه فروش پر سود واقع شد. برای مثال، در سال 1898 در شهر نیویورک در جلسات کلوپ اشعه ایکس بچه‌های بروکلین و در بسیاری از شرکتهای عکاسی و الکتریکی کشف رونتگن در دکه‌های عکاسی سکه‌ای که دستگاهی « سرگرم کننده » بود دیده می‌شد: ( استخوانهای دستان خود را تنها با پنج سنت ببینید ).

دوره‌های کوتاه مدت عملی و تئوری آموزشی تضمین می‌کرد که آماتورها با روشی آسان به یک عکاس رادیوگرافی تبدیل شوند. هر دو گروه فیزیکدانها و آماتورها تجهیزات و لوازم مورد نیازشان را از شرکتهای یکسانی که آگهی هایشان به دفعات همراه با گواهینامه‌هایی که نشاندهنده موفقیت آمیز بودنِ تولیداتشان در تهیه راحت عکس رادیوگرافی بود تزئین می‌کردند. هدف تیتر تبلیغاتی سالهای 1890- « به قدری آسان که حتی یک بچه هم می‌تواند این کار را انجام دهد ». این بود که اختراع جدید را به عنوان یک وسیله قابل استفاده برای هر فرد در آورد. و بنا به دلایلی در همان روزها این عقیده بوجود آمد که هر کسی می‌تواند از این اشعه‌های جدید جذاب استفاده کند.

کاربردها :

درعکس برداری از درون بدن

بلورشناسی انهدام سلول های سرطانی

و ....